Adını sevmedim senin sürgün
Zalimin elinde silahtın
Talancının cebinde tutanaktın
Hırsızın, arsızın mabedi gibisin
Düşünmeden, düşündürmeden
Koparırsın gönül toprağından insanları
Ondandır sevmedim seni sürgün.
Sebahattin Ali
Sürgüne mecbur edilip
Sınırda öldürülmedi mi,
Zekeriya Serteller
Gönderilmedi mi yaban ellere,
Ne suçları vardı?
Kardeşçe bir arada
Bütün farklılıklarla el ele
Yaşamak değil miydi?
Kimi dövüp horladılar,
Mazlumların canını yakmadılar
Yurtlarından kovuldular
Ondandır sevmedim seni sürgün.
İnsanlık aramak duygu işidir
Şiir, mizah, resim ve yazılar…
Ortak olmaktır halkının derdine.
Midesi doymaz aygırlar
Hakaret saydılar kendine
Koyarlar mahpusa susturmak için
Kardelen misali devrimci düşünceler
Deler buzu, karı, mahpusu
Anadolu’da, Mezopotamya’da
Özgür bir dünyada yaşmak için
Kendine hakaret sayar bunları
Sermaye başları ve cellatları
Ondandır sevmedim seni sürgün.
Tekelci başları bulmuşlar çaresini
Gönderirler vatanından sürgüne
Ölmeden ölümdür yaban eller insana
Bir avuç toprağa hasret
Elveda deyip gitmek
Ondandır sevmedim seni sürgün.
Yılmaz, kara yağız bir delikanlı
Harran ve Çukurova’nın
Emanetidir Anadolu’ya
Gerçek yaşananları
Gösterdi film şeridiyle
Tahammül etmedi sermaye başları
Saldırdılar Yılmaz’a ve dostlarına
Ondandır sevmedim seni sürgün.
Başladılar sinsi oyunlarına
Sermaye başları
Saldırdılar Yılmaz’a ve dostlarına
Boyun eğmedi Çirkin Kral
Verdi cezasını hak edenlere
Görünmüştü ona da sürgün yolları
Ne acıdır bilir misin arkadaş
Sürgünde el toprağında
Can verip sonsuza dek yatmak
Ondandır sevmedim seni sürgün.
Ahmet de şiir yazıp saz çaldı
Hiçbir kelamında asla
Vatanı bölmedi
Sevdi sevildi candan
Gerçek kimliğini haykırdı Anadolu’dan
Kızmıştı yine cellat başları
Görünmüştü Ahmet’e sürgün yolları
Ondandır sevmedim seni sürgün.
İstememişti vatanından uzak kalmayı
Kâbustu yaban eller insana
Ey, kalemci kardeş dur!
Yazma yeter artık
Deşme yaramı fazla
Sızlıyor bedenimde bütün damarlarım
Ağır geliyor yaban ellerde yaşamak
Bir avuç toprağa hasret
Ve yatıp sonsuza dek uyumak
Ondandır sevmedim seni sürgün
Behice Boran ve yoldaşları
Onlar da hasretti vatan toprağına
Ezmediler karıncayı
Yapmaktı amaçları gerçek bilimi
Sövülüp kovuldular hep
Böyle düşünenler
Ne acıdır bilir misin dost!
Vatanına metal çivili
Bir tabutla dönmek
Ondandır sevmedim seni sürgün.
Sustum, konuşmadım korkudan
Köyümde toprağımda
Dua edip yalvardım Tanrı’ya
Bizi kurtar diye
Ama nafile!
Seslendim cihana
Ne olur duyun sesimizi bir defa!
Ölüyoruz her seferinde
Suçsuz, günahsız yere
Kovulduk köyümüzden
Sürüldük ana toprağımızdan
Aç susuz yaban ellerde perişan
Acımadı bize sermaye başları
Ondandır sevmedim seni sürgün.
Cemal Zöngür