SEYİT
Kutbi-i kiramdır sanmış kendini
Abadı hıram ile yunmuş seyit
Hep bühtana alıştırmış kendini
Söz de ilim saçar etrafa seyit

Müçteba-i hurşit görür kendini
İtfa eyler yolda ışığı seyit
Sırlar cahilliği gizler kendini
Muhibbi olamaz müncerdir seyit

Alemi cihanı bilirmiş sanki
Sukut bilmez kelam da aciz seyit
Bakarsın ehli kamil imiş kendi
Kemalet hırkasını bilmez seyit

Ezberini bilmişlik sanır kendi
Bilmediğine hep pinhandır seyit
Sofralarda anasırdır sanırsın
FAKİR’in mürşidi olamaz seyit
FAKİR