İNSAN VE YAŞAM

Türümüz insan = çarpık, yanılgılı ve yalnış gerçeğiyle yüzleşmek yerine, hazır sunulan ve önüne konulan yaşamı doğal bir kabulleniş durumundan öte, bunu en aktif hale getirerek etrafında kabulledirme çabası, ne garip değilmi?

Hakkın ve hakikatin aşkını, insanın kendi ego ve benliğine hapsederek ya onun esiri oluyor yada esaret altına alarak EGEMEN olma durumunu yaşayacağı yanılgısını yaşıyor. Sonucunda esaretin zincirinde ki bir halkası oluyor.

Kendi küçük kablarımızda ki, havuz ve göletlerimizde ki sularda boğulur durumdaki çırpınmışlar, hakın ve hakikatin fırtınalı aşk deryasına yelken açarak, yelkenimizi şişiren esinti ve rüzgarın gücüyle, kürek çekecek emek ve tahattan yoksun, fırtınada aşka ulaşıp aşkla yaşaya bileceğim izin hayalini umut ediyoruz.

Bundan dır bütün aşkların trajedisi.

Kendi özüne ulaşmadan, kendinle yüzleşip hesaplaşma dan, sürekli bir arınma gerçekliğiyle bütünleşmeden, ne kendin olursun nede niçin yaşadığını, kimin için yaşadığının cevabını bulursun.

Kirletilmeden önce, dünyamızın en masum ve en değerli varlığı insandır.

İnsan olabilmek dünyamızın en zahmetli ve en zor sanatıdır.

Hakikatin ve hakkın aşkında ki yolculukta geçirdiğimiz zamanın ve yaşamın hakkını verendir insan.

Kemal Cenik.